Let's bee good

Geloven in een persoon, ik vind dat moeilijk. Want die persoon, dat is niet 1 persoon. Die is net als ik, en ik ben ook niet 1 persoon. Nee, ik ben er zeker 30. Ik ben de moeder, de dochter, de collega, de zuster, de buurvrouw, de ex, de klant, de werknemer, de werkgever, de verzorger, de verzorgde, de treinreiziger, de tafelgenoot, de luisteraar, de vertrouwenspersoon, de getuige, de onverschillige, de gebrekkige, de wijze, de idioot, de leerling, de twijfelaar, de gezegende, de trooster, de rots, de verlatene, de dolende, het offer, de reiziger, de bekeerlinge, de marxist, de wees, de zoeker, de vinder, de zelfverzekerde, de dromer, de realist, de leugenaar, de eerste, de laatste, de traagste, de idealiste, de sollicitant, de klant, de raadgeefster, de bestuurder, de organisator, de kijker, de fan, de vrouw in de lift, de vrager, de twijfelaar, de schrijfster, de ondervrager, maar bovenal : ik ben de hoop. Alles komt goed. Ik zal er zijn, ik ben potent, ik ben stevig en sterk.

Dikwijls wil ik een post starten, en denk ik : wat als X dit leest ?  "X" verandert naargelang het onderwerp ; dat kan mijn buurvrouw zijn, mijn moeder, mijn collega, vriendin,... Noem maar op. Het feit is dat ik altijd de indruk heb om niet teveel te moeten blootleggen van wat er in mijn diepste omgaat. Want nadien staat het zwart op wit, gaat het zich verspreiden en kan het onder ogen komen van mensen met wie ik niets wil delen. Anderzijds ( er is altijd een anderzijds ) wil ik toch een beetje ventileren, en mijn gedachten ordenen, en ook publiceren, delen. Dus wordt dit een oefening in balans zoeken, tussen wat privé blijft en wat gedeeld kan worden. Ik ga straks naar de bib. Er wacht daar een bestelling op me van een vijftal belangrijke boeken. Daarover in de komende weken meer. Ik ga ook mijn bestelling ophalen bij Delhaize, waar ik mijn boodschappen online doe. Ik haat boodschappen doen in de supermarkt, daarmee dat ik mijn boodschappen op d

Aangezien mijn vorige post al dateert van vorig jaar, snel een nieuwe ! Dit is de eerste dag van 2020, en hopelijk geen referentie voor de komende dagen. Het weer : mistig en ijzig koud! De kippetjes hadden het ook koud, ik ben zeker dat ik er eentje hoorde niezen. Rond half vijf kwamen ze al vanzelf hun ren in toen ik hun eten en drinken ging verversen. Daar blijven ze tot morgenvroeg, veilig opgesloten. Ook al kunnen ze soms met mijn voeten spelen en noem ik ze dan Les Truttes toch mag ik er niet aan denken dat er een vos of een egel in hun buurt zou kunnen komen. Dit zijn ze niet, maar het had gekund : 2 druppels water Door dit gure weer heb ik wat tijd gespendeerd met reisbestemmingen zoeken op het internet. Niets exotisch, wel een mooie streek in Frankrijk verkend : regio Occitanië en meer bepaald departement Tarn-et-Garonne. Misschien kan ik er deze zomer eens naartoe rijden, met wat familie of vrienden. Het deed alleszins plezier om virtueel in de streek te